Ik ben schrijver/beeldend kunstenaar/cabaretier, in mijn vrije tijd ben ik tandarts. Als muzikant ben ik in de knop gebroken ... en daar baal ik van.

Ik was vier jaar oud toen Juffrouw Blauw op woensdagmiddag bij mijn moeder op ouderbezoek kwam. Ik werd met de volgende woorden naar mijn kamertje gestuurd: “Mevrouw Keulemans, wilt u uw zoontje naar zijn kamer sturen?! Wij tweetjes gaan eens fijn over Dicky roddelen  en ventje, daar mag jij dus niet bij zijn, weg-we-zen.” In die tijd waren onderwijzers de notabelen van het dorp. Moeder stuurde mij zonder protest naar mijn kamertje. Daar zat ik dan, alleen, op mijn vrije woensdagmiddag ... maar niet voor lang. Door het openstaande raam klom ik naar buiten. Over de vensterbank van onze dertigerjarenflat balanceerde ik, zes hoog, langs de ruit, naar het balkon. Ik sloop de achterkamer binnen en luisterde achter de schuifdeuren het gesprek tussen Juffrouw Blauw en mijn moeder af. Juffrouw Blauw zei letterlijk: “Dicky is een lief mannetje, maar ik heb hem verboden te zingen. En hij mag zeker niet pianospelen, want als hij naar de piano kijkt, wordt die al vals, nog valser dan ik ... HaHaHaha ...”

Ik hoorde mijn moeder tegen Juffrouw Blauw zeggen dat ze mij op pianoles had willen doen, maar daar nu maar van afzag. “Groot gelijk, zonde van uw goeie geld, Dicky op pianoles. Van dat geld kunt u beter iets moois voor uzelf kopen.” Ik was vier, ik wist genoeg, maar ik wist toen nog niet, dat ik op dat moment in de knop werd gebroken. Ik nam mij voor nooit meer muziek te maken.

Ik draaide de deur naar het balkon op slot, ik draaide de deur naar het portiek op slot en stopte de sleutels diep in de zak van mijn korte broekje. Ik ging naar buiten, verstoppertje spelen. Ik telde tot tien: wie niet weg is, is gezien. Toen mijn vader drie uur later uit kantoor kwam, heeft hij mama en Juffrouw Blauw uit de voorkamer bevrijd. Ik heb woord gehouden, ik heb de rest van mijn leven niet meer gezongen, ik heb geen muziekinstrument meer aangeraakt. Van het uitgespaarde geld heeft mijn moeder een jurk gekocht. Zo’n bloemetjesjurk die je met moeder en al twee uur in koud water wil zetten, om ze vervolgens allebei schuin af te snijden.