• 10 september 2017
  • By Dick Keulemans
  • Reacties uitgeschakeld voor Zondagse broek
  • in Blog

Zondagse broek

Zondag, ons wekelijks bezoek aan opa en oma was aanstaande, maar deze zondag was een dag met een speciaal tintje. Ik zou voor het eerst alleen, ja, je leest het goed, in mijn eentje, op de fiets van Voorburg, dwars door wildwest Den Haag, naar mijn grootouders fietsen. Ik had, samen met mijn vader, de route al tientallen keren proefgereden, vandaag was de grote dag. Ik was elf jaren jong en zou mij voor het eerst zelfstandig buiten de stadsgrenzen van Voorburg gaan begeven.

Dit avontuur speelt zich af in de sixties. Ik had c.q. moest mijn wollen, grijze zondagse broek met soulpijpen aan, omhooggehouden door en brede lederen riem.

Met vader nam ik nog een keer de route door. Ik kreeg twee kwartjes voor de telefooncel mee, zodat ik kon bellen in het geval van pech onderweg. Pa, ma, zus en broertje stapten in de auto, ik gooide mijn been over het zadel ... de familie zette koers richting opa en oma.

Op souplesse reed ik Voorburg uit. Zonder een greintje angst peddelde ik Den Haag in. Op een onoverzichtelijk plein in hartje binnenstad, volgens mij was ik verdwaald, ging het gruwelijk mis. Mijn voorwiel kwam in een tramrail - in Voorburg rijden geen trams en mijn vader had waarschijnlijk niet voor niets dit levensgevaarlijke plein tijdens onze oefenritten vermeden. Ik krabbelde op. De schade viel mee, een bloedende knie en ... de schade viel toch tegen, een gat in mijn zondagse broek! Paniek. Mama zou me vermoorden als ze het gat zou ontdekken. Verdoofd van angst, zonder besef van tijd, doolde ik stuurloos door Den Haag. Uren later werd ik aangehouden en ingerekend door een patrouillerende politieauto. “Besef je niet hoe bezorgd je ouders zijn, snotaap. De politie zoekt al een paar uur naar je, rekel.” Ik had geen idee, ik was met het gat in mijn zondagse broek bezig en vooral met de straf die ik zou krijgen, geen Studio Sport kijken!

Ik heb mijn moeder nog nooit zo gelukkig gezien toen ze me weer in haar armen sloot. De vijf gulden voor het ‘onzichtbaar’ stoppen van het gat in mijn zondagse broek, hoefde ik niet eens van mijn zakgeld te betalen.

×